Zgłoś nadużycie Historia ta liczy już przeszło sto lat, bo zaczęła się w ważnym dla miasta roku 1908, kiedy to miały miejsce znamienne wydarzenia...
przeważnie związane z początkami zastosowania energii elektrycznej, a mianowicie:
W styczniu 1908 roku po raz pierwszy oświetlono światłem elektrycznym place i ulice miasta.
31 marca 1908 roku przedstawiono projekt ulicznego tramwaju elektrycznego na trasie: Dworzec Świdnica Miasto - ul. Komunardów - ul. Grodzka - Rynek - ul. Długa - ul. Westerplatte - Dworzec Świdnica Przedmieście (3 km). Niestety, nigdy nie doczekał się on realizacji.
W 1908 roku teatr miejski (z 1822 r.) otrzymał oświetlenie elektryczne.
W 1908 roku, w związku z trzema wielkimi pożarami fabryk i browaru, jakie miały miejsce w 1906 roku, zwiększono ilość ulicznych hydrantów.
W 1908 roku na ulicach miasta pojawił się pierwszy samochód osobowy.
W 1908 roku odbył się w Świdnicy pierwszy seans filmowy.
Miał on miejsce w… wielkim namiocie objazdowego kina należącego do niejakiego pana Schustera, który był znanym w całych Niemczech entuzjastą tego wynalazku i nowej formy rozrywki i nauki. W tym samym 1908 roku uruchomił on pierwsze świdnickie kino stałe o wdzięcznej i dźwięcznej nazwie Kinematographie (Kinematografia). Znajdowało się ono przy dzisiejszej ul. Zamkowej i miało 149 miejsc. Oczywiście było to kino nieme (bez dźwięku), a oprawę muzyczną zastępowała gra na pianinie, dopasowana do treści filmu.
W 1909 roku powstało w Świdnicy drugie kino o równie pociągającej i dostojnej nazwie Metropoltheater, które mieściło się przy ul. Długiej 19.
W 1910 roku ruszyły w Świdnicy następne kina. Trzecie otwarto w gospodzie Goldener Becher (Złoty Puchar) na rogu ul. Mennickiej i Teatralnej, a czwarte, o nazwie Weltkino (Kino Światowe), wyświetlało filmy w restauracji Waldschlößen (Leśny Zameczek) na ul. Traugutta. Uruchomiono też piąte kino, tzw. letnie, na wolnym powietrzu, w zajeździe Preußischen Hof (Pruski Dwór).
Po zakończeniu pierwszej wojny światowej działały początkowo w mieście tylko dwa kina, ale już w 1920 było ich cztery. Kolejne, o nazwie Unionstheater, powstało na miejscu byłego browaru, który spłonął w 1906 roku, przy dzisiejszej ul. Zygmuntowskiej 1. Otwarto je 20 czerwca 1921 roku. Dzisiaj jest to właśnie kino „Gdynia”. W 1924 roku przejął je Artur Barndt, właściciel dwóch innych kin w mieście, zmieniając jego nazwę na Schauburg Niederstadt. Do dziś w górnych narożach ekranu widnieją inicjały dawnego właściciela kina: z lewej A i z prawej B, czyli Artur Barndt. Przez pierwsze dziesięć lat było to kino nieme, a w 1931 roku zostało udźwiękowione. Kolejną modernizację zakończono w roku 1938.
Powojenne otwarcie kina, które nazwano „Gdynia”, nastąpiło 7 lipca 1945 roku. Miało ono wówczas 712 miejsc, z czego twardych krzeseł było 482, a miękkich foteli 230. Początkowo zawiadywał nim OZK - Okręgowy Zarząd Kin, następnie OPRF - Okręgowe Przedsiębiorstwo Rozpowszechniania Filmów, a obecnie należy ono do sieci kin zarządzanych przez wrocławską instytucję filmową ODRA-FILM.