Zgłoś nadużycie Dolnośląskie Centrum Filmowe (DCF) to nowy, czterosalowy obiekt, który powstał na miejscu dawnego, gruntownie przebudowanego, wrocławskiego kina „Warszawa”. 1 września 2011 roku odbyło się jego uroczyste otwarcie, a 2 września ruszyły w nim regularne seanse.

DCF jest inwestycją Odry-Film, Instytucji Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego, która zajmuje się szerokim przekrojem działalności filmowej na terenie Dolnego Śląska i Lubuskiego: od prowadzenia kin, przez współorganizację wielu festiwali, przeglądów i pokazów specjalnych, prowadzenie programu edukacyjnego, po wspieranie produkcji filmowych poprzez dofinansowania w Dolnośląskim Konkursie Filmowym.


Profil działalności
DCF jest miejscem spotkań filmowych dla tych, którzy oczekują od kina czegoś więcej, niż tylko rozrywki. Repertuar stanowi szeroki wybór światowego, europejskiego i polskiego kina, oparty na „studyjnych”, „art-housowych” propozycjach. Wśród tytułów polskich pojawiają się także filmy koprodukowane przez Odrę-Film.
Poza codziennymi seansami, proponujemy spotkania z twórcami, pokazy specjalne, premierowe i przedpremierowe, projekcje festiwalowe i przeglądy tematyczne. Wśród tych ostatnich, szczególne miejsce mają prezentacje twórczości uznanych artystów kina. Na przykład w październiku 2011 zorganizowaliśmy przeglądy, przypominające reżyserskie dokonania Stanisława Lenartowicza oraz filmy według scenariuszy Tadeusza Różewicza.
Rozwijany będzie program edukacji filmowej. Chcemy kontynuować dotychczasowe i tworzyć nowe cykle, m.in. pokazów filmów dokumentalnych czy Dyskusyjnego Klubu Filmowego.
Dolnośląskie Centrum Filmowe jest miejscem spotkań ze sztuką filmową i konfrontacji wielu filmowych spojrzeń na rzeczywistość.


Wyposażenie
Projekcje odbywają się w 4 nowych salach, noszących nazwy, które upamiętniają wrocławskie kina: Warszawa, Lalka, Lwów i Polonia, odpowiednio dla: 250, 141, 135 i 73 widzów, w tym łącznie 15 miejsc dla niepełnosprawnych. DCF to jedno z najnowocześniejszych kin studyjnych w Polsce, wyposażone w nowe projektory analogowe i cyfrowe (z możliwością projekcji 3D), nagłośnienie Dolby Digital Surround EX, klimatyzację i wygodne fotele. Kino posiada też udogodnienia dla niepełnosprawnych (wyznaczone miejsca w każdej sali, podjazdy, toalety i windę).


Przestrzeń

Na parterze DCF otwarta została księgarnia filmowa Nieme Kino, w holu zaś znajduje się bar (oczywiście bez popcornu) oraz przestrzeń na takie wydarzenia, jak np. spotkania z twórcami filmów. Na pierwszym piętrze znajdować się będzie herbaciarnia lub kawiarnia. Budynek wyposażony jest też w sale konferencyjne oraz pomieszczenia na biura festiwalowe, przestronny hol, szatnię, a także powierzchnie przystosowane do aranżowania wystaw.


Inwestycja
Projekt pt. Dolnośląskie Centrum Filmowe (przebudowa kina „Warszawa” we Wrocławiu) dofinansowany jest z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Dolnośląskiego na lata 2007 – 2013 kwotą ok. 5 mln zł (37,16% kosztów kwalifikowanych), przy całkowitej wartości projektu ok. 18 mln zł. Instytucją zarządzającą projektem jest Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego.
Autorką koncepcji przebudowy kina „Warszawa”, która wykazała możliwość przebudowania go w sposób, jaki został zrealizowany, jest mgr inż. Marta Kwolek. Budynek DCF zaprojektowało doświadczone w tworzeniu obiektów kinowych łódzkie Biuro Architektoniczne Plus-Art (jednym z jego ostatnich projektów było trzysalowe kino w Zamościu). Wykonawcą jest wrocławska firma Integer, która zrealizowała i odnowiła wiele obiektów kultury i zabytków, m.in. Operę Wrocławską czy Sukiennice w Krakowie. Funkcję inżyniera kontraktu przy projekcie pełni warszawska firma Portico Project Management (miała ona duży wkład w powstanie m.in. 5 kin w Warszawie, Łodzi i Gdyni).


Historia
Pierwsze kino powstało w tym miejscu za czasów niemieckich - nazywało się wówczas Palast-Theater. Otwarto je 3 września 1910 roku. w kamiennicy kupca Moritza Branissa przy Neue Schweidnitzer Str. 16 (obecnie ul. Świdnicka 44), nad modną restauracją Palast-Restaurant. Pierwszym właścicielem kina był Franz Thiemer. Kino było bardzo popularne wśród mieszkańców. Po trzech i pół roku istnienia szczyciło się milionowym widzem, co dawało w przeliczeniu ok. 800 widzów dziennie. Pod koniec I wojny światowej kino zostało przejęte przez firmę Kammer-Lichtspiele GmbH, a od 1922 roku należało do firmy Schauburg AG, która zarządzała nim do II wojny światowej. Pierwotnie kino mogło pomieścić ok. 430 osób w dużej sali (miało też mniejszą salę, gdzie okazyjnie organizowano projekcje), a po przebudowie wyższej kondygnacji w 1926 roku na część balkonową – 650 widzów.
Po wojnie, w polskim Wrocławiu, pierwsze filmy zaczęto wyświetlać właśnie w tym budynku, przemianowanym na kino Warszawa, przy ówczesnej ulicy Świerczewskiego (obecnie Piłsudskiego), ale wejście do niego było nadal od ulicy Świdnickiej. Kino otwarto 16 czerwca 1945 roku, a premierowym filmem był „Majdanek”. Kino w tej postaci funkcjonowało do roku 1963, kiedy to z powodu złego stanu technicznego budynek całkowicie rozebrano, a w jego miejsce w latach 1968 – 1973 powstało całkowicie nowe Kino Warszawa, z salą dla 600 widzów. W 1988 roku zmodernizowano wnętrze, a w 1996 otwarto małą salkę na 90 miejsc. W prawie niezmienionej postaci kino wyświetlało filmy do maja 2010.
Wtedy rozpoczęły się prace budowlane nad trzecim z kolei budynkiem kinowym w tym miejscu. Jako następca kina Warszawa (i niemieckiego Palast-Theater), Dolnośląskie Centrum Filmowe w 2011 roku rozpoczyna nową erę w historii wrocławskich kin, jako jedyny obecnie obiekt w mieście, który opiera swą codzienną działalność filmową na repertuarze studyjnym.