Zgłoś nadużycie Magdalena Łazarkiewicz - Serial telewizyjny - bliżej kina niż kino?
Cechy języka filmowego we współczesnym serialu telewizyjnym. Jak połączyć walory warsztatowe z misją społeczną? Na przykładzie nagrodzonego Prix Italia serialu TVP2 "Głęboka woda".

Magdalena Łazarkiewicz- studiowała kulturoznawstwo na Uniwersytecie Wrocławskim (1976). W latach 1977-1978 była kierownikiem literackim Teatru im. Jaracza w Olsztynie. W roku 1982 ukończyła Wydział Radia i Telewizji UŚ w Katowicach. W sezonie 2005/2006 była dyrektorem artystycznym Teatru Nowego PRAGA. Od roku 2006 jest wykładowcą w Warszawskiej Szkole Filmowej.

Magdalena Łazarkiewicz jest reżyserką wielu nagrodzonych polskich produkcji. Do jej dorobku należą takie filmy, jak „Przez dotyk" (1985, z cyklu „Kronika wypadków miłosnych": film dyplomowy, zrealizowany na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach), „Ostatni dzwonek" (1989), „Białe małżeństwo" (1992, Syrenka Warszawska w kategorii filmu fabularnego). Na motywach powieści Emila Zoli „Teresa Raquin" zrealizowała „Na koniec świata" (1999, wyst. Aleksandr Domogarow i Justyna Steczkowska). Jej najnowszym filmem fabularnym jest komedia „Maraton tańca" (2010).

Łazarkiewicz jest również reżyserką seriali telewizyjnych. Wraz z mężem Piotrem Łazarkiewiczem zrealizowała 3-częściowy miniserial pt. „Odjazd" (1995), w którym podjęty został trudny temat ludności mieszkającej na mazurskim „pograniczu". Łazarkiewicz jest również współtworczynią serialu „Ekipa" (2007). Obok Kasi Adamik i Olgi Chajdas, pracowała jako reżyser na planie serialu „Głęboka woda" (2012), nagrodzonego wyróżnieniem specjalnym na berlińskim Prix Europa, Złotym Hugo w kategorii „Dramatic Series" (Hugo Television Awards) oraz Prix Italia w kategorii „Televisione - Fiction".
Magdalena Łazarkiewicz jest również autorką wielu spektakli, w tym m.in. „Dom kobiet" (1987), „Piątek, dzień miłości" (1989), „Klimaty" (1995), „Gdy tańczyła Isadora" (1998), „Courage mojej matki" (2002), „Dotknięci" (2002).

W swoim dorobku Łazarkiewicz ma również filmy dokumentalne, w tym „Cud" (1984), „Bez klucza. Portret Hanny Suchockiej" (1993), czy „Żwirowisko - ostatnia niedziela" (1999).